Między rozkoszą a mądrością. 

 

Polski przekład Iudicium Paridis (Sąd Parysa, 1542). W 1502 r. Jakub Locher napisał, a następnie, wystawił w Ingolstadt Iudicium Paridis – utwór, który stanowił poetycką wizję Parysowego sądu, zgodną z moralizującymi interpretacjami tej historii autorstwa Fulgencjusza (z Mythologiae) i Giovanniego Boccaccia (z Genealogie deorum gentilium). Locher, podobnie jak i jego poprzednicy, koncentruje się zarówno na kwestii wyboru, jak i wizji właściwego modelu ludzkiego żywota, w odróżnieniu od anonimowego autora polskiego przekładu, ogłoszonego drukiem w 1542 r. pod tytułem Sąd Parysa krolowica, który skupia się raczej na zagadnieniu wyboru i jego konsekwencji oraz w bardziej wyrazisty niż autor pierwowzoru sposób chrystianizuje materię antyczną. Wystąpienie będzie poświęcone porównawczej analizie obu dzieł: Iudicium Paridis oraz Sądu Parysa, wskazaniu najważniejszych różnić między tekstami oraz próbie odpowiedzi na pytanie o ich przyczyny.