Dziedzictwo Seneki

Termin: 03.03.2017
Miejsce: Pałac bp. Erazma Ciołka, ul. Kanonicza 17

Pracownia Literatury Renesansu Katedra Historii Literatury Staropolskiej, Wydział Polonistyki w Krakowie Uniwersytetu Jagiellońskiego          
oraz  Pałac Biskupa Erazma Ciołka Oddział Muzeum Narodowego zapraszają na wykład, który wygłosi:

dr Iwona Słomak (Katedra Filologii Klasycznej UŚ)

na temat

Dziedzictwo Seneki.Postaci kobiece w nowołacińskich tragediach Dionizjusza Petau

 

3 marca, Pałac bp. Erazma Ciołka, ul. Kanonicza 17, godz. 13.15

Dionysius Petavius (Denis Pétau, ur. w Orleanie 1583 r., zm. w Clermont 1652 r.) był jedną z najwybitniejszych postaci jezuickiego środowiska naukowo-literackiego w XVII-wiecznej Francji. Sławę przyniosły mu przede wszystkim jego prace filozoficzne i teologiczne, a także edytorsko-translacyjne. Swoją twórczość poetycką, która obejmuje m.in. trzy tragedie (Carthaginienses, Usthazanes i Sisara), sam autor zaliczył do dzieł o „lżejszej tematyce”, były one jednak kilkakrotnie wystawiane (tj. Carthaginienses) i publikowane, a także zalecane do naśladowania jako formalnie wzorcowe (obok tragedii Seneki i dramatu Sedecias Malapertiusa) przez Juwencjusza w jego De ratione discendi et docendi. Jest to o tyle godne odnotowania, że Carthaginienses Petau były we Francji pierwszą (i jedną z nielicznych w ogóle) jezuicką drukowaną tragedią o tematyce zaczerpniętej z historii pogańskiego antyku (bez związku z tradycją chrześcijańską), a przy tym wzorowaną na tragediach Seneki nie tylko w aspekcie formalnym czy językowo-stylistycznym, ale także konceptualno-ideowym. Dziedzictwo Seneki przejawia się tu w trzech zwłaszcza kwestiach: koncepcji fatum, stosunku do śmierci oraz sylwetek kobiecych. Wszystkie trzy wydają się kontrowersyjne w perspektywie założeń jezuickiego teatru szkolnego. Zagadnienie postaci kobiecych w Carthaginienses i porównawczo w tragedii Sisara będzie też głównym przedmiotem wystąpienia, w którym głównym punktem odniesienia dla tragedii Petau pozostaną z jednej strony założenia normujące dramatyczną twórczość w zakonach jezuickich, a z drugiej – poezja Seneki Filozofa.  

Data opublikowania: 25.02.2017
Osoba publikująca: Janusz Smulski